Er is de laatste maanden veel te doen om de verhouding overheid en burger. Het wantrouwen van de burger tegenover de overheid groeit en de overheid doet als het ware zelf veel moeite om het vertrouwen verder te ondermijnen, zie de toeslagenaffaire en de wijze van – vermeende – fraudebestrijding bij uitkeringsgerechtigden.
Een veel besproken onderwerp is daarbij de inlichtingenplicht, zoals onder andere vermeld in artikel 17 van de Participatiewet en artikel 6 in de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening.
De vraag die je daarbij kan stellen is of bewindvoerders namens hun cliënten verplicht zijn alles te melden, ook als de cliënt het niet zelf meldt bij de betreffende overheidsinstantie. Feit is dat door de onderbewindstelling er geen handelingsonbekwaamheid optreedt voor iemand en dus de eigen verantwoordelijkheid altijd blijft bestaan. Maar moet je als bewindvoerder, als de cliënt het zelf niet doet, spontaan melding doen van zaken die je als bewindvoerder constateert?
Bekend is dat alles wat aan geld kan worden gelinkt een zaak is voor een bewindvoerder. Een bewindvoerder wordt geacht het vermogen van zijn cliënten zo goed mogelijk te beheren. Daarbij hoort ook het voorkomen van eventuele vorderingen van de overheid, wegens het niet of niet tijdig geven van inlichtingen.
Wat mij betreft is dus het antwoord op de vraag of je als bewindvoerder zaken moet melden bij de betreffende overheidsinstantie bevestigend. Uit een oogpunt van goede communicatie en zorgvuldigheid moet je dit wel doen na voorafgaand overleg met de cliënt.
Wil jij zelfstandig ondernemen als bewindvoerder? Bekijk dan nu onze Praktijkopleiding Bewindvoering voor meer informatie.
Op jouw groei,
Cees Rootjes
Recente reacties