Op 23 augustus jl. heeft de Centrale Raad van Beroep (CRvB) uitspraak gedaan over wat in de volksmond de “boodschappenaffaire” is gaan heten. Een inwoner van Wijdemeren werd geconfronteerd met een terugvordering van 7000 euro, omdat zij twee jaar lang wekelijks van haar moeder boodschappen kreeg en deze niet had gemeld aan de gemeente.
Wat is de betekenis van deze uitspraak en wat is dus van belang voor cliënten en bewindvoerders om rekening mee te houden?
Ten eerste is de CRvB van oordeel dat het wekelijks in natura ontvangen van boodschappen in het kader van de inlichtingenplicht gemeld moet worden aan de gemeente. Het in natura ontvangen van boodschappen is geen gift en valt dus niet onder het giftenbeleid. Volgens de CRvB valt het alleen onder het giftenbeleid als er sprake is van “incidentele en vrij besteedbare giften”.
De advocaat van de cliënt meende nog uit een Kamerbrief te kunnen herleiden dat boodschappen wel als gift kunnen worden gezien. De CRvB gaat niet mee in deze opvatting en concludeert dat er een wetswijziging noodzakelijk is om boodschappen er wel onder te laten vallen.
Betekent dus dat de boodschappen in natura wordt gezien als inkomen. Probleem daarbij is dat nergens in de Participatiewet een definitie is te vinden wat onder “inkomen” en “vermogen” wordt verstaan. Er is ook gemeente die dat wel weet en er heerst op dat gebied dus volstrekte willekeur.
Cliënten en bewindvoerders doen er dus verstandig aan om alle inkomsten te melden in het kader van de inlichtingenplicht en moeten dan afwachten wat de reactie van de betreffende gemeente is.
Het is te hopen dat als er een nieuw Kabinet komt, wat wel nog eens lang op zich kan laten wachten, een adequate regeling gaat treffen ten aanzien van deze problematiek en boodschappen dus als gift gaat aanmerken. Het is in de huidige tijd al moeizaam om met een uitkering rond te komen.
Wil jij zelfstandig ondernemen als bewindvoerder? Bekijk dan nu onze Praktijkopleiding Bewindvoering voor meer informatie.
Op jouw groei,
Cees Rootjes
Beste collega’s,
wellicht is het een optie, de boodschappen als “cadeau te beschouwen” evenals ik bijv voor iemand een taart meeneem voor zijn/haar verjaardag. Als wij kijken naar de uitleg van “een gift” dan heeft dat gegeven een andere betekenis dan cadeau. Het geheel kan alsnog worden duidelijk gemaakt wanneer in de boodschappen tas een kaart zit met het schriftelijk bewijs van de afzender dat dit als cadeau wordt gegeven. Zo hebben wij bijv zorg kunnen dragen, in het verleden aan een organiste, die wel de inkomsten moest doorgeven voor het orgelspelen, maar later hebben wij deze vergoeding laten organiseren in de vorm van een boodschappen tas, als dank ….als cadeau uit dankbaarheid….voor het orgelspel. Zo doende werd zij geholpen.
Tot zover
Met vr. groet,
Ruud