Soms kunnen mensen niet meer voor zichzelf zorgen. Ze zijn bijvoorbeeld lichamelijk of psychisch gehandicapt, lijden aan dementie of kunnen hun schulden zelf niet meer overzien. Er zijn drie wettelijke maatregelen om deze mensen hulp te bieden namelijk: ondercuratelestelling, onderbewindstelling en mentorschap. Deze maatregelen beschermen de doelgroep tegen henzelf en misbruik door derden.
Mensen die door hun lichamelijke of psychische gesteldheid hun financiële of persoonlijke problemen niet kunnen oplossen, kunnen een bewindvoering of mentorschap aanvragen. Er wordt dan door de kantonrechter een bewindvoerder of mentor aangewezen. Maar wat is nou precies het verschil tussen bewindvoering en mentorschap?
Graag leg ik de verschillen uit tussen bewindvoering en mentorschap. Hoewel bewindvoering en mentorschap overeenkomsten hebben, zijn er ook belangrijke verschillen. Lees gauw verder voor de verschillen.
Wat houdt bewindvoering in?
Bewindvoering is voor mensen die hun financiële zaken niet zelf kunnen regelen door hun lichamelijke of psychische gesteldheid of door problematische schulden. Deze bewinden staan in het openbare curatele- en bewindregister. De bewindvoerder beheert de rekening(en) en de goederen van de betrokkene.
Het is niet altijd nodig om alle goederen van de betrokkene onder bewind te stellen. Soms is het genoeg om alleen het huis van de betrokkene onder bewind te stellen. De betrokkene mag niet zelfstandig beslissen over de goederen die onder bewind staan. Staat zijn/haar woning onder bewind, dan mag hij/zij dat alleen verkopen met toestemming van de aangewezen bewindvoerder.
Wat houdt mentorschap in?
Mentorschap is voor mensen die hun persoonlijke zaken niet meer zelf kunnen regelen. Denk aan verstandelijk gehandicapten, comateuze patiënten of dementerenden. Bij mensen die (soms tijdelijk) niet goed voor zichzelf kunnen zorgen of opkomen, komt een mentor vaak in beeld als er geen familie of kennissen zijn die zorgdragen voor persoonlijke verzorging en begeleiding.
De mentor beslist over de verzorging, verpleging, behandeling of begeleiding van de betrokkene. Dit doet de betrokkene (voor zover mogelijk) in goed overleg met de aangewezen mentor. Bijvoorbeeld als de betrokkene moet kiezen tussen wel of niet zelfstandig blijven wonen of tussen verschillende medische behandelingen.
De verschillen
Zoals hierboven vermeld, zijn het twee verschillende vormen van hulpverlening. Op inhoudelijk vlak ligt het belangrijkste verschil. Bij bewindvoering heeft de hulpverlening alleen betrekking op de financiële zaken, maar bij mentorschap zijn juist de persoonlijke belangen betrokken.
De overeenkomsten
In beide gevallen wordt hulp verleend aan meerderjarige personen die niet voor zichzelf kunnen zorgen. Deze hulpverlening wordt toegewezen door de kantonrechter. De betrokkene zelf, een hulpverlener of familieleden kunnen bewind of mentorschap aanvragen.
Heb je wat aan mijn uitleg gehad? Of heb je zelf nog toevoegingen? Laat het weten in een reactie hieronder! We zijn erg benieuwd.
Wil jij zelfstandig ondernemen als bewindvoerder of mentor? Bekijk dan nu onze Praktijkopleiding Bewindvoering en Praktijkopleiding Mentorschap voor meer informatie.
Op jouw groei,
Erika Morren
Recente reacties